Zwart gat

Op dit moment heb ik veel meer vrije tijd dan ik ooit heb gehad. je zou denken dat dit fijn is, maar voor mij is het een heel raar gevoel. Ik ben namelijk vanaf mijn twaalfde bezig met het bouwen aan mijn toekomst. Dit ging heel gestructueerd. Ik had een doel en dat doel wilde ik bereiken. Dit doel is bereikt, dus einde reis. Een einde betekend veelal een nieuw begin. Maar waar moet ik beginnen?

het lijkt wel een zwart gat waar je invalt als je eenmaal dat diploma op zak hebt. Je kunt er ook niet echt van genieten want na een paar dagen krijg je meteen de vraag: "ben je al het solliciteren? Hopelijk vind je een baan. Tegenwoordig gaat dat niet meer zo makkelijk".

Als ik eerlijk tegen jullie mag zijn... Hier word ik wel wat onzeker van....

tegelijkertijd denk ik: dit papier, die master titel, moet toch zeker iets betekenen?

Welke richting ik uit wil is ook lastig te zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat ik elke dag wel een keer kan solliciteren. Dit geeft me een goed gevoel.

Wellicht moet ik in deze periode ook omdenken. Het omdenken heeft me tijdens mijn leven altijd geholpen. Ik probeer te denken dat bedrijven heus wel zien dat ik heel gemotiveerd ben en dat ik in staat ben om tot ongekende hoogte te groeien.

Ik ben dwars, eigenwijs en laat me niet makkelijk afschepen. Of dit een voordeel is weet ik niet, maar het heeft me iniedergeval gebracht tot het punt waar ik nu ben.

Ik probeer dezelfde stappen te ondernemen als in de vorige reis en hoop dat ik nu ook weer de stenen kan blijven leggen die ik altijd heb gelegd om te groeien.

Het bedrijfsleven is hard, vooral in deze tijd, maar ik weet wat ik waard ben en ik weet wat ik kan. Laat ik daar maar op vertrouwen. 

We beginnen opnieuw, aan een nieuwe reis en ik zal hard werken om mijn nieuwe dromen waar te maken!

Jullie hebben vast een idee wat deze dromen zijn, maar ik zal hier nog een blog over schrijven!

We keep in touch.