Spinnenweb

De kern van mijn geschiedenis en ontwikkeling bestaat voornamelijk uit een spinnenweb van factoren waaronder: de scheiding van mijn ouders. Zo eindigde ik mijn vorige blog. Jullie vragen je vast af wat de titel van de vorige blog "laatbloeier" nu in godsnaam te maken heeft met dit spinnenweb van factoren. In deze blog zal ik een begin maken met het verhaal erachter.

Mijn ouders zijn al gescheiden toen ik jong was en eigenlijk was dat niet eens een drama. Het was zoals het was en dat was prima.

Mijn vader ging ergens anders wonen en ik heb nog steeds een glashelder beeld bij wat hij toen zei; "Ondanks dat papa en mama uit elkaar zijn, blijf jij papa's kleine meissie, ik laat je niet in de steek, dat weet je wel toch?". Dat geloofde ik, papa was mijn held.

Mijn mama en ik hadden het leuk samen. Er was heel weinig geld, want papa betaalde geen alimentatie. Mama vond dat hij dat geld beter kon investeren in het opbouwen van zijn eigen leven. Papa had namelijk nooit een vaste baan en woonde overal en nergens. Pas later had papa een eigen flat en toen zei hij; "Papa zal geld achteruit zetten en dan krijg jij je eigen kamer!". Dat geloofde ik, papa was mijn held.

De vader en moeder van mijn vader heb ik nooit gekend. Blijkbaar was ik niet echt gewild in die familie. Daarintegen waren de opa en oma van mijn moeder de stabiele factor in de jaren dat ik opgroeide. Er was geen geld, maar door opa en oma kon ik ook naar het kerstdiner op school in een nieuwe jurk en zag ik er net zo mooi uit als de anderen. Opa en oma horen dus ook in het spinnenweb van factoren, maar dit is zeker een beschermende factor geweest.

Mijn vader woonde dus in de flat, maar ik had nog steeds geen eigen kamer. Er was wel een nieuwe verandering: mijn vader had een nieuwe vriendin en ik kreeg een broertje. Wauw! Dat was te gek! Maar toen mijn broertje geboren werd stond ik niet op het geboorte kaartje. Dit was gek, ik hoorde er toch ook bij? mijn kamer ging naar mijn broertje. Niet dat ik hem dat niet gunde, maar het was wel een belofte die weer niet nagekomen werd.

De afstand tussen mijn vader en mij werd toen groter. Mijn vader had ook nog steeds niet echt vast werk. Ik weet dat hij en zijn vriendin ineens een soort lunch restaurant gingen beginnen, maar ook deze impulsieve actie was niet blijvend. Ik was toen een jaar of 8/9 en natuurlijk wilde ik die afstand niet, maar mijn vader kwam soms maanden niet en dan weer wel. Er was geen pijl op te trekken.

Ik was jarig, maar mijn vader zei dat hij niet kon komen vanwege autopech, achteraf bleek dat hij wel plaatjes aan het draaien was in een café. Dat soort dingen doen best wel pijn als je elf bent, je begrijpt het gewoonweg niet. Op die leeftijd begin je, jezelf ook de vraag te stellen: "Is hij wel een echte vader voor mij?". Om mij heen zag ik namelijk dat vaders anders omgingen met hun dochters dan mijn vader met mij.

Door opa had ik een eigen pony gekregen. Hij had hier heel hard voor gewerkt en ik was toen twaalf en dolgelukkig! Mijn vader zou mij die dag ophalen bij de pony, want ik zou bij mijn vader slapen. Ik was het helemaal vergeten en had geen spullen mee naar de manege genomen. Mijn vader is toen weggegaan met de woorden: "bel mij maar als je tijd hebt" en hierna heb ik nooit meer contact met hem gehad..... 

"Ondanks dat papa en mama uit elkaar zijn, blijf jij papa's kleine meissie, ik laat je niet in de steek, dat weet je wel toch?" De woorden die niet waar bleken te zijn. Wat doet dit met een kind van twaalf?

Be continued!

*PS; Dit is een kleine greep uit de gebeurtenissen die gebeurt zijn.